Pierwsze promienie słoneczne zbliżającego się lata niecierpliwią
się, aby świat ozłocić. Jeszcze w koronach drzew wstrzymujących się,
aby nie eksplodować wiosną echo sławi imię Zmartwychwstałego.
Jeszcze czujemy Tchnienie Ducha Świętego a już maj każe nam nim się
zachwycać. Maj ma swoje racje. Rządzi się swoimi prawami. Ale maj to
nie tylko przecudne nabożeństwa ku czci Najświętszej Maryi Panny. To
również uroczysty czas dla trzecioklasistów do wspólnoty Kościoła.
Czas Pierwszej Komunii Świętej.
Dzień Pierwszej Komunii Świętej jest jednym z kilku najważniejszych
dni w życiu człowieka. Dawniej mówiono, że w tym dniu dziecko
wszystko może uprosić u Pana Jezusa dla siebie i innych. Dzisiaj Pan
Jezus bywa często na jednym z ostatnich miejsc dla tej części
społeczności, którzy zaliczają się do tych, „co to wierzą, lecz nie
praktykują”. Dla nich Pierwsza Komunia dziecka kojarzy się z ogromem
przygotowań, wydatków, strojem - „Bóg wie jakim”, jedzeniem, okazją
do wypicia i mnóstwem prezentów. Chrześcijańscy rodzice mają
obowiązek uświadomić dzieciom, że w czasie Mszy św. są one świadkami
wielkiego Cudu. Dzieci potrafią się dziwić i zachwycać.
Najważniejszy jest Chrystus.
Powiedział: „Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie” (Mk 10,14b).
Dzieci Chrystusem zauroczone odwzajemniają Jego Miłość. JEMU z
zachwytem śpiewają „Jesteśmy piękni Twoim pięknem Panie. Ty
otwierasz nasze oczy na Twoje piękno”.
Drodzy Rodzice...
Otwórzmy oczy na Chrystusowe piękno. Zacznijmy zmieniać wypaczoną
przez obrońców „ładu społecznego” istotę Sakramentu Eucharystii,
Chrztu, Bierzmowania, Kapłaństwa. Tłumaczmy dzieciom wcześniej, że
nie prezenty są najważniejsze, aby nie czuły się pokrzywdzone, gdy
na drugi dzień w szkole, będą uczestniczyć w swoistej „giełdzie”
prezentów. Dzieci jeszcze ufają swoim rodzicom. Skorzystajmy z tego
„kredytu” zaufania. Nie potrwa długo. Dzieci dane nam są od Boga na
czas jakiś, na wychowanie. Chrystus upomni się o nie w odpowiednim
czasie. Uczyńmy wszystko, aby dzień ierwszej Komunii naszych dzieci
był piękny Chrystusowym pięknem, albowiem nie szata zdobi człowieka,
lecz MIŁOŚĆ.
Jadwiga Kulik